Ο Χρηστάκης Ζωγράφος ίδρυσε στη γενέτειρά του το Κεστοράτι τα «Ζωγράφεια Διδασκαλεία» καλύπτοντας και όλα τα έξοδα διατροφής και ενδυμασίας 60 υποτρόφων μαθητών, που ήταν τέκνα φτωχών οικογενειών και ενίσχυσε το «Παρθεναγωγείο Αργυροκάστρου» που κινδύνευε να κλείσει λόγω έλλειψης πόρων. Στην Κωνσταντινούπολη ίδρυσε το «Ζωγράφειο Λύκειο», τη «Ζωγράφειο Ελληνική Βιβλιοθήκη» και με δωρεές ενίσχυσε οικονομικά, μεταξύ άλλων, τη «Θεολογική Σχολή Χάλκης», τον «Ηπειρωτικό Σύλλογο Κωνσταντινούπολης», και τον «Ελληνικό Φιλολογικό Σύλλογο». Επίσης, κάλυψε τη δαπάνη ανέγερσης του κτιρίου της Ιερατικής Σχολής στο Νησί Ιωαννίνων αναλαμβάνοντας όλα τα ετήσια έξοδα λειτουργίας της, ενώ στήριξε οικονομικά και τον «Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο Αθηνών» για τη συμβολή του στη διοργάνωση στην Αθήνα το 1896 των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.

Μαζί με τον γιο του Σόλωνα Ζωγράφο ήταν πρωτοπόροι Έλληνες βιομήχανοι κατά το 19ο αιώνα και τον 20ό αιώνα, καθώς μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τον τουρκικό ζυγό αγόρασαν σε περιοχές των Τρικάλων και της Καρδίτσας βαλτώδη έκταση 64 χιλιάδων στρεμμάτων και τη μετέτρεψαν σε πεδίο πρότυπων μηχανικών καλλιεργειών στην παραγωγή ρυζιού και τεύτλων. Στη Λαζαρίνα Καρδίτσας δημιούργησαν και το πρώτο υπερσύγχρονο εργοστάσιο ζάχαρης στα Βαλκάνια το περίφημο «ΣΑΚΧΑΡΟΠΟΙΕΙΟΝ ΧΡΗΣΤΑΚΗ Β. ΖΩΓΡΑΦΟΥ 1894».

Ο Χρηστάκης Ζωγράφος πέθανε στις 19 Αυγούστου 1898 στο Παρίσι και τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Αθήνα, όπου βρίσκονται θαμμένα σε ένα από τα πιο μεγαλοπρεπή μαυσωλεία του Α’ Νεκροταφείου Αθηνών.

Ανακηρύχτηκε επίσημα  Μέγας Ευεργέτης του Έθνους, ενώ την ευποιία των Ηπειρωτών Ευεργετών συνέχισε ο γιος του Σόλων, ο οποίος επέκτεινε την οικογενειακή τραπεζική δραστηριότητα στο Μόναχο και τη Βιέννη, όπου έζησε με τη σύζυγο του Ελένη Λύσανδρου Καυταντζόγλου-Ζωγράφου μέχρι και το θάνατό τους.

Το Ζωγράφειο Σχολείο των Ιωαννίνων κρατά σήμερα ζωντανή τη μνήμη της εμβληματικής οικογένειας των Εθνικών Ευεργετών και διασυνδέει την Ήπειρο και τους Έλληνες με τη Βιέννη και τον φίλο λαό της Αυστρίας.